Maria Ludwika Kownacka
Maria Kownacka urodziła się 11 września 1894 roku w Słupie k. Kutna, gdzie spędziła dzieciństwo. Mieszkając na wsi miała możliwość poznawania tajemnic przyrody i podziwiania jej piękna. Osierocona przez matkę w wieku ośmiu lat przeżyła trudną młodość, musiała zrezygnować z marzeń o wyższych studiach.
Po zakończeniu I wojny światowej powróciła do Krzywdy, gdzie założyła i prowadziła przez rok (już legalnie) pierwszą „szkołę ludową”.
W 1919 roku przeprowadziła się na stałe do Warszawy i podjęła pracę w bibliotece Ministerstwa Rolnictwa, początkowo pod kierunkiem Marii Dąbrowskiej, później – Stanisława Stempowskiego. Podczas okupacji przebywała na wsi i ponownie uczestniczyła w tajnym nauczaniu. Debiutowała w roku 1919 na łamach Płomyczka i Płomyka opowiadaniami pisanymi dla swoich uczniów szkoły w Krzywdzie.
W roku 1950 przeszła na emeryturę i poświęciła się wyłącznie pracy literackiej. W ciągu swojego długiego i pracowitego życia wzbogaciła sztukę literacką dla dzieci utworami o wybitnych walorach humanistycznych.
Dorobek pisarski Marii Kownackiej to ponad 200 pozycji, w tym kilkadziesiąt utworów scenicznych, powieści, opowiadań, zbiorów wierszy i baśni.
Poetka zmarła 27 lutego 1982 roku w Warszawie. Została pochowana na Cmentarzu Powązkowskim.
